افزایش سن بازنشستگی؛ خوب یا بد؟

طبق بررسی‌های انجام‌شده، سن امید به زندگی در ایران از سال ۱۳۳۰ تا به امروز از ۴۶ سال به ۷۶ سال افزایش یافته ولی طی همین مدت متوسط سن بازنشستگی از ۵۷ سال به ۵۱ سال کاهش پیدا کرده است.

در مقابل، در اکثر کشورهای دنیا سن بازنشستگی طی سال‌های اخیر به ۶۵ تا ۶۷ سال افزایش یافته تا با توجه به تغییرات جمعیتی، «کاهش نسبت بیمه‌پرداز به مستمری‌بگیر» جبران و تعادل لازم میان منابع مالی و مصارف صندوق‌های بازنشستگی حفظ شود.

به عنوان نمونه، کشور دانمارک در سال ۲۰۲۲ سن بازنشستگی را به ۶۷ سال افزایش داد و اعلام کرد که از سال ۲۰۳۰، به ازای گذشت هر پنج سال، یکسال به سن بازنشستگی افراد اضافه خواهد شد؛ یعنی در سال ۲۰۳۵ سن بازنشستگی ۶۸ و در سال ۲۰۴۰، ۶۹ سال خواهد بود.

در ایتالیا قانون کمی متفاوت‌تر از سایر کشورهاست. در این کشور سن بازنشستگی ۶۷ سال و سه ماه است و فرد برای دریافت حداقل حقوق بازنشستگی باید ۲۰ سال سابقه پرداخت بیمه داشته باشد، اما افرادی که ۴۱ سال بیمه پرداخت کرده باشند در ۶۲ سالگی می‌توانند بازنشسته شوند.

در آمریکا هم سن بازنشستگی ۶۷ سال است، اما اگر فرد دریافت حقوق بازنشستگی از دولت را تا ۷۰ سالگی به تعویق بیندازد، مبلغی به حقوق بازنشستگی او اضافه می‌شود.

امارات متحده عربی هم در سال ۲۰۱۰ سن بازنشستگی را از ۶۰ به ۶۵ سال افزایش داد. در بسیاری کشورهای دیگر از جمله فرانسه، آلمان، اسپانیا، استرالیا، بلژیک، برزیل، کرواسی، ایرلند، هلند، نروژ، سوئیس و… نیز در حال حاضر سن بازنشستگی حداقل ۶۵ سال است که طی چند سال آینده به تدریج به ۶۷ سال افزایش خواهد یافت.