تاب‌آوری پایین، نتیجه عمودی‌سازی شهرها!
تاب‌آوری در گزارش منتشر شده از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی به معنای توانایی شهر برای ادامه حیات خویش در زمان بروز بحران است.
تاب‌آوری شهرها و ریسک مخاطرات طبیعی؛ نام گزارشی است که از سوی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی منتشر شده است.
این گزارش، در واقع تعریف تاب‌آوری شهر را توانایی سیستم‌ها، جامعه یا اجتماعات انسانی در معرض مخاطرات برای مقابله، کاهش و ترمیم اثرات ناشی خاطرات در زمان مقرر و به روشی کارآمد که از طریق حفظ و احیای کارکردها و ساختارهای بنیادی و سیستم‌ها و جوامع انسانی انجام می‌شود، می‌داند.
شاید بتوان به بیانی ساده تر و روان تر گفت؛ تاب‌آوری به معنای توانایی شهر برای ادامه حیات خویش در زمان بروز بحران است و از این رو تاب‌آوری شهرها به دلایل مختلف کاهش می‌یابد.
طبق این گزارش، مخاطرات طبیعی همچون؛ زلزله و سیل، آلودگی هوا و تراکم بالای جمعیت از علل کاهش تاب‌آوری شهر هست.
از سوی دیگر تراکم بالای جمعیت، آسیب‌های فراوانی برای شهر و شهروندان دارد.
آلودگی محیط‌زیست، آلودگی هوا، کیفیت پایین زیست شهری، گرانی و معضلات اجتماعی از جمله آسیب‌های تراکم جمعیت است که در پژوهش‌های علمی ذکر شده است. کاهش تاب‌آوری شهر، از دیگر آسیب‌های تراکم بالای جمعیت است.
براساس آنچه در گزارش مرکز پژوهش‌ها آمده است، افزایش جمعیت و تراکم شهری، مدیریت ضعیف شهری، توسعه شهری برنامه‌ریزی نشده، کمبود زمین قابل استفاده برای شهروندان کم‌درآمد، ساخت‌وساز نامناسب، تمرکز دارایی‌ها و اموال اقتصادی در شهرهای بزرگ و فرسایش اکوسیستم، هفت عامل اصلی تحریک خطر در نواحی شهری هستند و این بدان معناست که، تراکم بالای جمعیت، شهر را از نظر دفاعی در برابر بالای طبیعی و غیرطبیعی آسیب‌پذیر می‌کند.