معرفی خودرو؛
وانت دو کابین ایسوزو دی مکس D MAX؛ خودرویی پرقدرت در جاده‌ها
عرضه نسل نخست ایسوزو D-MAX به بازار ایران ر بین سال‌های 1394 تا 1396 به صورت گرفت و با وجود تحریم ها پس از آن‌که نسل‌های بعدی ایسوزو D-MAX به بازارهای جهانی عرضه شدند، بازار ایران از دریافت نسل‌های جدید محروم بود و پیکاپ‌های چینی جایگزین ایسوزو D-MAX شدند.
در واقع امروزه ایسوزو D-MAX به همراه نیسان ناوارا (نیسان پیکاپ) و تویوتا هایلوکس از جمله پیکاپ‌های ژاپنی دست دوم بازار ایران محسوب می شوند.
اگر بخواهیم کمی به معرفی این خودرو بپردازیم باید بگوییم که، وانت دوکابین دیمکس یا در حقیقت D-MAX یک پیکاپ دو کابین دو دیفرانسیل بسیار خوشنام و پر فروش است که در مجموع بیش از 10 کشور جهان بر خط تولید قرار گرفت.
این پیکاپ به دلیل بهره‌وری از شاسی و مهندسی ابتدایی شرکت جنرال موتورز آمریکا به یکی از پرتوان‌ترین وانت‌های سبک جهان تبدیل شد که حتی در برخی کشورهای جهان با نام شورولت دیمکس یا شورولت کلورادو نیز به فروش رسید.
اما این خودرو با شورولت کلورادو ساخت جنرال موتورز ویژه بازار آمریکای شمالی از دیدگاه ابعاد و مجموعه فنی و مهندسی تفاوت‌های بسیار فاحشی دارد. D-MAX مورد تولید ایسوزو از پلتفرم یک پیکاپ کوچک بهره می‌گیرد و از دیدگاه ابعاد، توان و مهندسی قابل مقایسه با محصولات فول سایز شورولت در آمریکای شمالی نیست اما با این تفاسیر وصاف برخی اصول مهندسی میان دیمکس با شورولت کلورادو و جی‌ام‌سی کنیون مشترک است و دلیل آن هم سگمنت سایز متوسط دو پیکاپ آمریکایی مشترک با دیمکس است.
اما نسخه‌ای که شرکت ایرانی و ایسوزو ژاپن بر سر تولید داخلی آن به تفاهم رسیدند نسل اول دیمکس بود که در سال 2002 روانه بازار جهانی شد و تا سال 2012 بر خط تولید قرار داشت.
در واقع توافق این دو شرکت برای تولید نسل اول این خودرو در بازار ایران از آن جهت عجیب بود که نسل دوم دیمکس از سال 2011 بر خط تولید قرار گرفته بود و شاید منطقی‌تر بود که شرکت ایرانی بر تولید نسل دوم این خودرو پافشاری بیشتری می‌کرد.
ایسوزو D-MAX را می توان خودرویی پر قدرت برای رانندگی در جاده ها و بیابان ها دانست. این خودرو مشخصات فنی و ظاهری مشابهی با شورولت کُلورادو دارد، در بازارهای مختلف جهانی به نام های متفاوت بفروش می رسد.
مشخصات ایسوزو D-MAX
شاسی مستقل و موتور سه لیتری توربو دیزل ۱۶۰ اسب بخار و گشتاور ۳۶۰ نیوتون متر باعث شده تا عملکرد این ژاپنی جایی برای حرف نگذارد. گیربکس این خودرو باز نوع پنج دنده دستی بوده و قابلیت انتقال قدرت را به چهار چرخ دارد. همچنین با توجه به پنل الکتریکی تعبیه شده، امکان قرار دادن وضعیت خودرو در کمک سنگین و سبک و حالت تک دیفرانسیل و خلاص نیز وجود دارد.
در واقع این وانت با دارا بودن ترمزهای دیسکی در چرخ‌های جلو و ترمزهای کفشکی در عقب تضمین می‌کند که ترمز گیری خوبی داشته باشد. همچنین سیستم تعلیق این وانت در جلو مستقل و در عقب یکپارچه با فنر تخت است.