عدم رعایت شاخص های «شهر دوست دار کودک» در شهرسازی های کشور

موسی پژوهان شامگاه چهارشنبه در همایش روز جهانی شهرسازی با موضوع شهر دوستدار کودک با اشاره به اینکه رشته شهرسازی نیازمند تعامل مدام با جامعه است، اظهار کرد: تلاطم شهرنشینی از گذشته تا کنون آرام نگرفته و متخصصان این حوزه هنوز دچار چالش هستند تا به شهرها روح و طراوت ببخشند.

مدیر پروژه ملی شهرهای دوستدار کودک افزود: توجه به شهر دوستدار کودک یکی از رسالت‌های شهرداران است.

وی گفت: در پروژه ملی شهرهای دوستدار کودک تلاش شده شهر دوستدار کودک ایرانی طراحی شود و هر شهر نسخه منحصر به فرد خود را داشته باشد تا حتی برای بزرگسالان تداعی کننده خاطرات به یاد ماندنی باشد.

پژوهان ادامه داد: سال ۱۳۹۵، ۲۴ درصد جمعیت کشور یعنی ۱۹ میلیون نفر کودک بودند یعنی به طور میانگین اکنون ۲۰ میلیون جمعیت کشور را کودکان شکل داده‌اند.

وی گفت: کودک از زمان تولد تا خروج از دوران کودکی در بستر خانواده، شهر و مدرسه رشد می‌کند اما شهرهای ما صددرصد برای کودکان ساخته نشده و متاسفانه مرد محور و اتومبیل محور هستند.

به اعتقاد وی، اضطراب فضاهای متروک و سرعت بالای ماشین‌ها، فضای ناامنی را برای کودکان ایجاد کرده است که متاسفانه سالانه هزاران کودک در تصادفات کشته و یا معلول می‌شوند.

وی با تاکید به اینکه سلامت روان کودکان در معرض خطر قرار دارد، افزود: محیط شهرها برای حضور کودکان آمادگی ندارد و شهر دوستدار کودک به صورت کلی شهری است که برای کودکان از همه لحاظ امن باشد.

پژوهان تصریح کرد: اگر بخواهیم منصفانه هم به موضوع بنگریم، باید به اندازه میزان جمعیت کودکان، توجه، بودجه و سیاست‌ها هم به این سمت هدایت شود.

وی گفت: شهرهای دوستدار کودک، دوستدار سایر اقشار مانند زنان، معلولان و سالمندان هم هستند.

وی با بیان اینکه متاسفانه در تاریخ هم رد و نشانی از کودکان وجود ندارد، تصریح کرد: توسعه یافتگی در ۲۰ سال آینده نیازمند توجه به شهر دوستدار کودک بوده، به همین دلیل است که کشورهای توسعه یافته روی کودکان کارهای عمیق و توسعه‌ای انجام دادند.

به اعتقاد مدیر پروژه ملی شهرهای دوستدار کودک، آسیب‌های دوران کودکی موانع بزرگی در تصمیم گیری ایجاد کرده است.

وی بر این باور است که با فراهم کردن بستر مناسب برای کودکان امروز، سالمندی بهتری را در آینده تجربه خواهیم کرد.