رنو سیمبل؛ خودرویی که کارآیی را بر زیبایی ترجیح داده!

رنو سیمبل را می توان نسل دوم خودروی اقتصادی تندر 90 دانست که رنو آن را در سال 2012 راهی بازار کرد که در سال 2015 به خیابان های ایران راه یافت.

سیمبل با اینکه عمدتا در دو تیپ PE و LE در بازار موجود است ولی سطح تجهیزاتی آنها با سایر تیپ‌های مشابه‌اش در بازار خاورمیانه متفاوت است.

در واقع LE فول‌ترین تیپ سیمبل است که امکانات بیشتری مانند کامپیوتر سفری، دکمه‌های کنترلی فرمان، تهویه اتومات و تنظیم برقی آینه‌های جانبی را در اختیار مشتریان قرار می‌دهد.

از سوی دیگر کیفیت بالا، امکانات و بهبود ایمنی از جمله برتری‌های سیمبل نسبت به تندر90 است.

جالب است بدانید که رنو سیمبل همچون تندر 90 روی خصلت‌های اقتصادی تاکید ویژه‌ای داشته و اولویت کار خود را بر پایه نکاتی نظیر کیفیت فنی بالا و پایین نگاه داشتن استهلاک و هزینه‌های نگهداری در کنار کارآیی مناسب استوار ساخته است، اما از سوی دیگر تفاوت سیمبل با تندر این است که رنو برای ساخت این نسل، مقداری از محافظه کاری قبل کاسته و جذابیت‌های نسبی را چاشنی کار کرده است.

بعنوان مثال سیمبل از نظر ظاهری پیشرفت قابل ملاحظه‌ای را تجربه کرده و در داخل کابین هم به فرم شکیل‌تری دست یافته است، البته کیفیت پلاستیک‌های داخلی هنوز هم چنگی به دل نمیزند و فرم نیمکت مانند صندلی پشتی همچنان بر قوت خود باقی مانده، اما افزایش فاصله میان محورهای جلو و عقب در کنار بهبود فرم صندلی‌های جلو به افزایش سطح رفاه کابین منجر شده است.

از سوی دیگر وجود آپشن‌های متنوع (در نسخه فول) نظیر نمایشگر مرکزی، سیستم تهویه اتوماتیک و کروزکنترل نیز به جذابیت‌های داخلی محصول اقتصادی رنو افزوده‌اند تا داخل خودرو حس بهتری در قیاس با تندر 90 داشته باشیم.

حتی هندلینگ سیمبل هم به لطف تغییر فاصله چرخ‌ها و همچنین کاهش نسبی مرکز ثقل اتومبیل تا حدودی ارتقا یافته، هرچند هنوز فاصله زیادی با سطح ایده‌آل وجود دارد اما با این وجود مشکلاتی مثل سطح آپشن‌های پایین‌تر از رقبای چینی و خشکی بیش از حد پلاستیک‌های کابین از جمله نکات منفی اصلی سیمبل به حساب می‌آیند.

طراحی رنو سیمبل

اگر بخواهیم رنو سیمبل را با یک چینی هم دوره و هم قیمت آن مقایسه کنیم متوجه سادگی طراحی آن می شویم اما از سوی دیگر در قیاس با نسل قبلی (همان تندر 90) شاهد پیشرفت بسیار خوبی هستیم.

ظاهر سیمبل شاید حس هیجان خاصی در بیننده ایجاد نکند اما برخلاف تندر شما را فراری هم نخواهد داد.

از دیگر نکات مثبت طراحی این محصول می‌توان به مواردی همچون هماهنگی خطوط، چراغهای نسبتاً زیبای جلو و برجستگی سپرها اشاره کرد که خطوط ساده کناری و صندوق نه چندان جذاب ماشین را تا حدودی پوشش داده‌اند، البته همانطور که میدانید هدف از ساخت یک خودرو اقتصادی در این سطح، دست‌یابی به بهترین کارآیی آن هم با کمترین هزینه ممکن، است و از این رو میشود به علت طراحی خاص برخی از قسمت‌ها پی برد.

بعنوان مثال فرم جعبه‌ای بدنه برای ایجاد فضای سر کافی (بدون افزایش طول خودرو) به این شکل درآمده و حالت عمودی و نازیبای صندوق عقب نیز برای ایجاد یک محفظه بزرگ‌تر و تسهیل در امر قرار دادن وسایل بدین سان طراحی شده است.

پس می توان گفت سیمبل همانند پدرش تندر، کارآیی را بر زیبایی ترجیح داده اما تفاوت واضح در این اینجاست که در این محصول جذابیت‌های ظاهری به کل فدا نشده‌اند و به سر و وضع خودرو اهمیت نسبی داده شده است.

مشخصات رنو سیمبل

پیشرانه 4 سیلندر 1.6 لیتری تنفس طبیعی و گیربکس 4 سرعته اتوماتیک سیمبل از نظر ساختار کلی شباهت‌های زیادی با همان مدل قدیمی کار شده روی تندر 90 دارند، اما در محصول جدید رنو مورد اصلاحات جزئی و برنامه‌ریزی مجدد قرار گرفته‌اند که این تلاش به 5 نیوتن‌متر گشتاور بالاتر و رفتار نرم‌تر گیربکس منتهی شده است.

البته تعداد کم دنده‌ها در سربالایی‌های شدید نقطه ضعف گیربکس را بروز میدهند، چراکه فاصله میان ضرائب نسبتاً زیاد است، با این حال میتوان شتاب و توانایی‌های حرکتی کلی سیمبل را قابل قبول و حتی به نسبت رده قیمتی خوب توصیف کرد.

در واقع 105 اسب بخار قدرت و 145 نیوتن‌متر گشتاور تولیدی شاید در نگاه اول اعداد شگفت‌انگیزی محسوب نشوند اما برای وزن سبک سیمبل (حدود 1081 کیلوگرم) کاملاً کافی به نظر می‌رسند. بخصوص که هماهنگی مناسبی میان موتور و گیربکس ماشین برقرار شده تا نماینده اقتصادی رنو در کنار شتاب‌گیری قابل قبول، از مصرف سوخت مناسبی نیز بهره برد.

از دیگر مشخصات فنی سیمبل می‌توان به مواردی نظیر سیستم تعلیق مک فرسون جلو و میله پیچشی (Torsion Beam) عقب، فرمان هیدرولیک (که البته مقداری سفت است) و ترمزهای دیسکی جلو و کاسه‌ای عقب اشاره کرد.

اما توجه داشته باشید که پدال ترمز سیمبل، واکنش‌های نسبتاً خوبی از خود نشان میدهد اما در هر صورت استفاده از ترمز کاسه‌ای برای چرخ‌های عقب به نوعی یک نقطه ضعف محسوب می‌شود، بخصوص که بسیاری از رقبای این رده قیمتی از نوع 4 چرخ دیسکی استفاده کرده اند.

همچنین نبود سیستم کنترل پایدرای الکترونیکی از دیگر نکات منفی سیمبل است که ترکیب آن با مرکز ثقل نسبتاً بالا و لاستیک‌های باریک ماشین باعث شده سطح پایداری و هندلینگ از شرایط ایده‌ل فاصله گیرد.

بیشتر بخوانید:

اخبار مرتبط

نام :*
پست الکترونیک :

کد را وارد کنید: *