اشتغال غیررسمی چیست؟

اشتغال غیررسمی در واقع به کارهایی اطلاق می‌شود که خارج از چارچوب‌های قانونی، نظارتی و حمایتی دولت‌ها صورت می گیرد و از این رو افرادی که در این بخش فعالیت می‌کنند از حقوق و مزایای شغلی قانونی برخوردار نیستند، این نوع اشتغال می‌تواند در بخش‌های مختلفی همچون کشاورزی، صنایع دستی، خدمات، و فروشندگی باشد.

حجم اشتغال غیررسمی در کشور زیاد است و با توجه به امارهای مختلف، درصد بالایی از نیروی کار در ایران در بخش غیررسمی اشتغال دارند.

البته آمار برخی منابع رسمی حاکی از آن است که این سهم در برخی سال‌ها به حدود 30 تا 40 درصد از کل اشتغال کشور می‌رسد، آماری که نشان‌دهنده گستردگی این نوع اشتغال و نیاز به اصلاحات جدی در بازار کار است.

در واقع از ویژگی‌های اشتغال غیررسمی می‌توان به این امر اشاره کرد که افراد شاغل در این بخش معمولاً از بیمه‌های اجتماعی، بازنشستگی، و سایر حقوق قانونی مانند مرخصی استعلاجی، حقوق پایه، و تعطیلات رسمی برخوردار نیستند.  

اغلب این افراد دستمزدهایی پایین‌تر از میانگین حقوق رسمی کشور دریافت می‌کنند و در شرایط کاری نامناسب و پرخطر فعالیت می‌کنند.

در واقع می توان گفت، نقش اشتغال غیررسمی در اقتصاد کشور به‌عنوان یک عامل بازدارنده در برابر بیکاری محسوب می‌شود.

این نوع اشتغال به افراد کمک می‌کند تا در شرایط اقتصادی دشوار به درآمدی دست یابند، هرچند که این درآمد به‌طور عمده غیرقانونی و بدون هیچ‌گونه حمایت اجتماعی است.