کره شمالی از چه راهی درآمد دارد؟

همانطور که شاید بدانید کره شمالی بجز موشک‌ و بمب‌های هسته‌ای دارای، محصولات نساجی، کشاورزی، محصولات متالوژی، مواد معدنی، محصولات دریایی و کشاورزی است، اما درآمد ناشی از همه این‌ها صرف وام‌هایی می‌شود که به دلیل مشکلات دهه 80 از یک سو و فروپاشی شوروی در دهه 90 دریافت کرده است و حتی با توجه به این موضوعات تحریم‌ها ممکن است صنایع آن را قدیمی کرده‌ باشد و با وجود این امر نتواند به این راحتی‌ها به پول صادرات خود دست یابد.

چین؛ از جمله کشورهای محبوبی است که کره شمالی با آن مراوده دارد و با توجه به این موضوع می توان گفت؛ حدود 85 درصد صادرات کره شمالی به چین هستند و از سوی دیگر از جمله مهم‌ترین واردات آن هم محصولات نفتی و زغال‌سنگ، حبوبات و برخی تجهیزات ماشینی هستند که 90 درصد آن‌ها را هم لاجرم از چین وارد می‌کند.

البته توجه داشته باشید که به دلیل سیستم بسیار بسته کره شمالی چندان نمی توان به این آمار و ارقام اتکا کرد، اما در کنار همه این موراد این کشور سیاست‌های دیگری نیز دارد که بتواند هم برخی از تحریم‌ها را به‌صورت موقتی کاهش دهد و هم کمک‌های غذایی بین‌المللی برای سیر نگه داشتن جمعیت فقیر خود داشته باشد.

در واقع وقتی پول در این کشور کم است یا ذخیره غذای کشور کم شده، کره شمالی شروع به ایجاد تنش می‌کند، درست همانند بچه پررویی که تا وقتی چیزی را که می‌خواهد به او ندهید، دست از سروصدا و اذیت‌کردن دیگران برنمی‌دارد و دست به آزمایش های هسته ای و  موشک های قاره پیما می زند و تهدید می کند تا در نهایت آمریکا برای ساکت کردن آن مجبور می‌شود استثناهای موقتی قائل شود، بخشی از تحریم‌ها را نادیده بگیرد، اجازه دهد پول به آن وارد شود یا کمک‌های غذایی بلاعوض به آن بدهد تا در مقابل نیز کره شمالی به حالت عادی پیش از آن بازگردد.

اما همه این‌ها فقط یکی از استراتژی‌های کره شمالی برای گرفتن پول از کشورهای دیگر و زنده ماندن است.

 

چین بزرگ‌ترین شریک تجاری کره شمالی

همانطور که پیش از این به آن اشاره کردیم در حالت ساده چین شریک بزرگ کره شمالی محسوب می شود، در واقع چین می‌تواند هم به لحاظ نظامی و هم به لحاظ اقتصادی کره شمالی را از بین ببرد؛ اما چنین کاری نمی‌کند زیرا می‌داند که بعد از تغییر رژیم کره شمالی، چین آن‌قدرها نمی‌تواند در رژیم جایگزین نفوذ و تاثیر داشته باشد و سیاست‌های خود را در آنجا جلو ببرد؛ اما از آنجایی که چین فقط پایداری و «بودن» کره شمالی را می‌خواهد، در نتیجه تمایلی هم به این کار ندارد.

ازاین‌روی با اینکه یک تبادل یا توازن قدرت بین چین و کره شمالی وجود دارد، اما هیچ‌کدام نمی‌خواهند حرکت تندی انجام دهند.

 

سرمایه‌داری غیررسمی در کره شمالی

به‌صورت رسمی سرمایه‌داری در کره شمالی وجود ندارد و مالکیت شخصی و تجارت غیرقانونی است؛ اما در واقعیت هردوی این‌ها را می‌توان در همه مردم از بالاترین افراد رژیم کره شمالی تا فقیرترین افراد جامعه مشاهده کرد.

در کره شمالی همه افراد یک شغل دولتی دارند اما طبق آخرین آمار کمیاب در سال 2010، 62 درصد آن‌ها در بازار‌های خاکستری و شغل‌های غیررسمی فعال  هستند.

در این کشور زنان متاهل می‌توانند به‌جای شغل‌ دولتی، خانه‌داری را انتخاب کنند. این مسئله به آن‌ها امکان و آزادی می‌دهد که بتوانند کسب‌وکارهای کوچک شخصی نیز داشته باشند.

در کنار جاده‌های کره شمالی شما می‌توانید زنان فروشنده‌ای را ببینید که مثلا غذا، کالاهای دست‌ساز یا محصولاتی وارداتی مثل سیگارهای روسی را می‌فروشند. به همین دلیل درآمد زنان در کره شمالی دو تا سه برابر شوهران آن‌ها است.

اما دولت هم از این فعالیت‌های غیرقانونی باخبر است و می‌تواند آن‌ها را کاملا از بین ببرد. البته که دولت چنین کاری نمی‌کند زیرا به‌خوبی می‌داند که با ضعیف سیستم توزیع غذای خود، بسیاری از مردم مجبور هستند برای معاش روزانه چنین کارهایی بکنند.

البته این موضوع دارای دلایل غیرسیاسی نیز هست؛ زیرا افراد فقیر کره شمالی می‌خواهند کالایی بفروشند و غذایی برای خوردن داشته باشند. افراد ثروتمند و نزدیکان رژیم هم دوست دارند با خرید و مصرف، زندگی لوکسی برای خود بسازند و هیچ‌کدام هم به دنبال تغییر رژیم نیستند.

به همین دلیل دولت هم‌زمان بازارها را با قوانین هدف‌گذاری‌شده مدیریت می‌کند و گاهی برخی از آن‌ها را تشویق نیز می‌کند.

مثلا قانون سوم آگوست (August 3rd rule) به کشاورزان اجازه می‌دهد در ازای پرداخت مبلغی به دولت، از شغل رسمی دولتی مستثنا شوند و از این طریق عملا دولت از بخش خصوصی درآمدزایی می‌کند.

 بیشتر بخوانید:

انتهای پیام/

نام :*
پست الکترونیک :
کد را وارد کنید: *
عکس خوانده نمی‌شود

لیست قیمت رمزارزها به زودی راه اندازی می شود